شهید والامقام غلامرضا خراسانی مردی از رادمردان ایران زمین که در طلب سعادت باقی، دنیای فانی را رها کرد و تلاش کرد تا به آنچه که لایق انسانیت است، برسد. مردی که بهای انسانیتش را با جانش پرداخت و به بهترین و زیباترین مرگ یعنی شهادت به دنیای باقی شتافت. مردی از خطه دلیران، کسی که خوب می‌دانست بهای انسانیت را فقط خداوند می‌تواند بپردازد پس به گونه‌ای رفتار کرد که لایق سعادت شود. او با پاهایی محکم و با قدم‌هایی استوار در مسیری گام برداشت که راه هدایت بشر بود و راه را برای آیندگان مشخص کرد. به گونه‌ای که کسی راه سعادت و نیک نامی‌ را گم نکند و ایرانیان بدانند زندگی زیر بار ستم هیچ ارزشی ندارد.

شهید غلامرضا خراسانی در بیست و دوم تیر ماه سال 1343 در اوج گرمای تابستان زمانی که هوا به گرمی‌ می‌رفت و میوه‌های نوبرانه بر شاخه‌های درختان خودنمایی می‌کردند و نوید زندگی دوباره پس از بهار را به ایرانیان می‌دادند. در شهر زیبای گلها «محلات» در استان شهیدپرور مرکزی در میان اعضای خانواده‌ای ساده و صمیمی‌ دیده به جهان گشود.

شهید غلامرضا خراسانی در هفت سالگی وارد دبستان شد و درسش را تا چهارم ابتدایی خواند اما پس از آن بنابر مساعد نبودن شرایط، ادامه تحصیل نداد و تلاش کرد تا در امور کاری و منزل سهمی‌ داشته باشد بنابراین چون پدر زحمتکشش وارد عرصه کار شد. کارگری ساده و تلاشگر جوانی مهربان و خوشرو که با اخلاق و رفتارش با همه رابطه خوبی داشت و جایگاه بالایی در دل همه داشت. زمان رفتن به سربازی فرا رسیده بود و جنگ تحمیلی ایران را فرا گرفته بود. شهید غلامرضا خراسانی در لباس سربازی برای دفاع از وطن راهی جبهه‌های حق شد. سرباز ژاندارمری بود و به مدت 11 ماه دلیرانه به میهن خدمت کرد تا این که در سی‌ام اردیبهشت ماه سال 1364 در جزیره مینو با اصابت گلوله به سرش به قافله شهدا پیوست و پیکرش در گلزار شهدای شهر محلات آرام گرفت.